Terapia integracji sensorycznej w autyźmie
Integracja sensoryczna to proces, podczas którego układ nerwowy człowieka odbiera informacje od wszystkich zmysłów: dotyk, węch, wzrok, słuch, smak. Organizuje je, a później interpretuje tak, żeby mogły być wykorzystane w danym działaniu. To właśnie dzięki temu procesowi nasze napięcie mięśniowe jest prawidłowe, potrafimy skoordynować ruchy, nauczyć się nowych dyscyplin sportowych, a będąc w głośnym miejscu skupić się na przykład na pisaniu, a nie zatykaniu uszu, by odciąć się od hałasu. Celem terapii jest dostarczenie takiej ilości odpowiednich bodźców, aby umożliwić prawidłową pracy mózgowi dziecka.
Terapia integracji sensorycznej (SI) ma na celu nauczenie dziecka odpowiedniego reagowania na bodźce dochodzące do niego ze świata zewnętrznego i z ciała. Dzięki odpowiednio dobranym ćwiczeniom dziecko może poprawić sprawność motoryczną, koordynację ruchów, uwagę i koncentrację czy samoświadomość, a także funkcjonowanie społeczne i emocjonalne.
Jakie objawy mogą świadczyć o występowaniu zaburzeń w zakresie integracji sensorycznej?
-dziecko unika zabaw na zjeżdżalniach, huśtawkach, drabinkach itp,-cierpi na chorobę lokomocyjną,
-nie lubi gier i zabaw sportowych, ma kłopoty ze złapaniem piłki,
-jest niezgrabne ruchowo, myli strony prawo-lewo,
-ma opóźniony rozwój mowy, obniżoną percepcję słuchową i wzrokową,
-jest nadwrażliwe na pewne dźwięki,
-ma trudności w nauce czytania i pisania,
-jest nadpobudliwe ruchowo,
-ma trudności z koncentracją, z trudem zapamiętuje,
-negatywnie reaguje na bodźce dotykowe – nie lubi chodzić boso, nie lubi mycia włosów, czesania, podczas mycia zębów pojawia się odruch wymiotny.
Jeśli zauważysz u swojego dziecka powyższe objawy, są one wskazaniem do konsultacji z terapeutą SI.
Diagnoza oparta jest na przeprowadzeniu szczegółowego wywiadu oraz na Testach Integracji Sensorycznej. Zajęcia integracji sensorycznej mają charakter zabawy połączonej z aktywnością ruchową odpowiednio ukierunkowaną na stymulację zmysłów. Są oczywiście dostosowane do poziomu rozwoju dziecka. Dziecko jest zachęcane prze terapeutę do wykonywania czynności, które je odpowiednio stymulują i powodują odpowiednią reakcje na dany bodziec sensoryczny. Terapia jest dla dziecka przyjemnością, ale jednocześnie ciężką pracą, nastawioną na osiągnięcie danego celu. Bardzo ważnym elementem terapii jest motywacja dziecka, dlatego do terapii używa się różnych atrakcyjnych dla dziecka przyrządów i pomocy terapeutycznych, takich jak: huśtawki, równoważnie, platformy, uprzęże do podwieszania dziecka, deskorolki, piłki.
