Co powinno nas niepokoić?

Niepokojące objawy:
-izolowanie się od otoczenia,
-brak chęci do zabawy z innymi dziećmi,
-brak charakterystycznej dla dzieci „pomysłowości” w czasie zabawy,
-wrażenie, że dziecko woli kontakt z przedmiotami niż z ludźmi,
-unikanie kontaktu wzrokowego lub jego szybkie przerywanie,
-wrażenie, że nasze dziecko raczej patrzy „przez osobę” niż na nią,
-brak mowy lub używanie słów pozbawionych znaczenia,
-powtarzanie wyrazów, zdań ,
-zachowania takie, jak: wprawianie w ruch obrotowy przedmiotów, kręcenie się w kółko bądź kiwanie, huśtanie,
-nadwrażliwość na dotyk, dźwięk, smak czy zapach,
-brak reakcji na ból,
-niechęć do przytulania się,
-szczególne przywiązanie do jednej rzeczy, zabawki,
-brak reakcji na komunikaty, własne imię,
-specyficzne reagowanie na pewne rodzaje bodźców, np. na określone dźwięki,
-zabawy stereotypowe, np. ustawianie kloców w rządku, kolorami, kształtami
-brak umiejętności pokazywania palcem tego, czego dziecko chce.

U większości dzieci autystycznych występuje zaburzona komunikacja, np. dziecko nie komunikuje się gestem, ma trudności ze wskazywaniem, naśladowaniem, wykonywaniem poleceń. Osoby z autyzmem często nie potrafią tworzyć dłuższych rozbudowanych wypowiedzi, mają trudności z rozpoczęciem i podtrzymywaniem rozmowy. Miewają problemy ze zrozumieniem pojęć abstrakcyjnych. Dodatkowo obserwuje się u nich zaburzenia zachowania np. rytuały lub koncentrowanie się na niefunkcjonalnych właściwościach przedmiotów. U niektórych pojawiają się także zachowania agresywne i autoagresywne.

Pamiętajmy, że każde dziecko jest inne i objawy mogą mieć różny stopień nasilenia lub nie występować wszystkie naraz.

Wczesna diagnoza i szybko podjęta terapia zwiększa szanse dziecka na prawidłowe i samodzielne funkcjonowanie.