Program aktywności M.CH. Knill

Autorzy metody oparli się na założeniu, że najważniejszym kanałem sensorycznym jest skóra. To przecież dotyk jest pierwszym wrażeniem jakiego doznajemy. Od wrażliwości dotykowej zależy umiejętność nawiązania kontaktu z otoczeniem. A ten jest podstawą kształtowania się kolejnych umiejętności w tym komunikacji.

Wyszli  z założenia, że każde, nawet najbardziej wycofane i mało aktywne dziecko można zachęcić do przejawiania inicjatywy i nawiązywania kontaktu z drugą osobą. Muzyka, która jest integralną częścią programów stwarza sprzyjający „klimat”, w którym dziecko odpowiednio ukierunkowuje swoją uwagę.

Dzieci autystyczne mają bardzo często problemy z kontrolowaniem swoich ruchów i komunikowaniem się. Aby im pomóc w przełamaniu poczucia izolacji, niezrozumienia siebie i otoczenia należy rozpocząć od rozwinięcia świadomości ciała dziecka.

Służą temu zaproponowane przez Knillów aktywności ruchowe, wspierane odpowiednią muzyką. Programy opierają się na poznawaniu przez dziecko różnych rodzajów aktywności, poprzez dostosowywanie swych ruchów (np. kołysanie, wymachiwanie rękoma, zginanie i rozprostowywanie rąk, pocieranie dłoni, zaciskanie i otwieranie dłoni, poruszanie palcami, klaskanie, głaskanie głowy, itd.) do danej melodii.

Aktywność może być realizowana w różny sposób, w zależności od potrzeb danego dziecka i jego możliwości ruchowych. Programy podstawowe skupiają się kolejno na odczuwaniu poszczególnych części ciała poprzez różne aktywności, wymagają od dziecka większej ruchliwości, koordynacji oraz świadomości społecznej.